Sahi nereden geliyor bu değersizlik duygusu . Bana bakmadı beni görmedi beni sevmedi derken buluyoruz ilişkilerde kendimizi. Karşıdan alamadıklarımız yaralıyor kalbimizi! O aynayı kendine tutmak ne büyük cesaret, ben verilen bir sevgiyi ilgiyi hediyeyi ve güler yüzü hak ediyor muyum diyen bir değersizlik algısını fark etmek kabul etmek acı veriyor. Bunlardan kaçmayıp görme cesareti edindin mi hiç?
Komşuya kızarken, eşe dosta akrabaya söylenirken bana nasıl bunları yaptı derken aslında ben bu kadar değersiz miyim sorusu alttan alta akan! Ve evet sen kendine değer vermedikçe kim sana değer verebilir. Sen bile kendi ihtiyaçlarını görmezden gelirken nasıl ikinci bir kişi bunlara fazlaca ehemmiyet gösterebilir ki? Bahusus senin dahi kendine vermediğini iki cihan bir araya gelse sunamaz sana. Sende olmayan sana gelmez.
Hayatımıza davet ettiğimiz kişilerde, durumlarda bu duygularımızı aktarımlar yoluyla görüyoruz. Şahitlik yapıyoruz. Sevmediğimiz kabul etmediğimiz yanlarımızı dışarıda görmek bizi rahatsız ediyor. Sevemiyoruz bir türlü içinde olduğumuz durumu, şahısları.. peki nereye gidiyor bu rahatsızlığın neticesi ? Nereye götürüyor bir türlü değer verememek varlığımıza? Ufak bir yanlışıma dahi tahammül edememek geliyor yol sonunda. Yanlışlarım yiyip bitiriyor zihnimi. Ben nasıl yaptım, nasıl geldim bu duruma. Yine söylenmeler kızmalar ve suçlamalar.
Herkes bu duygudan muzdarip. Peki çözüm nerede nasıl çıkacağız bu işin içinden! Elbette kötü hissederek iyi hallere varılamıyor. Yaşananlardan kendini suçladıkça kendini de tüketen bir enerji blokajı çıkıyor ortaya. Bir daha bu duruma düşmeyeceğim bu davranışı yapmayacağım dediğin ger şeyi sayısız defa tekrarlarken buluyorsun kendini; hasılı kötü hissettikçe döngü devam ediyor yılgın ve yıkık aynı acıları yaşamaya devam ediyoruz. Öyleyse durmak lazım evvela. Durmak, sakinleşmek ve hataları dışlamaktan ziyade sarıp sarmalamak, kabullenmek. Kabulleniş arttıkça iyilik hali yoğunluğunu arttıracak ve iyi hissettikçe gücün artacak bir direniş enerjisi gelecek ruhuna. Hazırım diyeceksin her adımı atmaya. Ve adımlarını arttırdıkça yol alacaksın değerini anladığın iklimlere. Nehirler akmaya başlayacak yolunu bulmak üzere. Mevsimler bahara yapraklar yeşile, ala, mora dönecek dünyanda. Ve yaşadıkların ne kadar zor olursa olsun bu seyahatte, mevsiminin hep bahara erişmesi duasıyla sevgili dost ; değerini anladığın değerinin anlaşıldığı zamanlarda görüşmek üzere .. kal sağlıcakla.
Kalemine sağlık:)
kalemine sağlık
Teşekkür ederim
TOPLUMUN KANAYAN YARASI
Haklısınız