Başlar Okşansa da, Acılar Geçmiyormuş...

Artık kocaman delikanlı olan en küçüğümüz
 
- "Baba" dedi. Hani biz küçükken koşup oynarken her düştüğümüzde, dizimiz, bir yerimiz yaralandığında, Sen ve Annem öpünce "tamam acısı geçti" derdik ya size. Evet dedim.
 
- İşte o yaralanan dizimin, ağrısı geçmemişti ki.
 
Siz öperken de yaralanan yerim aslında çok ağrıyordu... Bir şey diyemedim. Yıllar sonra gelen her ne kadar büyürlerse de yine çocuksu ve samimi bu itirafa... Demek ki geçmemişti...
   
  *             *               *                 *              *
 
Terör.... Ve dökülen kanlar... 1970 lerden başlayıp halen devam eden terör saldırıları.
 
Her gün yeni bir şehit haberleriyle yıkılan ocaklar, hayata daha yeni tutunmaya çalışırken toprağa düşen gencecik bedenler. Geride gözü yaşlı Anneler, babalar, bacılar... Tabutuna sarıldığı babasının kokusuna doyamayan minik yetimler...  Hepsinin acıları, ağrıları çok büyük.
 
1970' lerde 80- 90 larda yaşananlar unutuldu mu? O acılar geçti mi?. Yaşayanlara sormak lazım. Terör dolaysıyla sakatlananlara, yetim, öksüz kalanlara sormak lazım...
 
Terörü lanetleyen devlet erkânının temennileri, kınamalar, taziye mesajları acınızı geçirdi mi diye, ağrınız hafifledi mi, geçti mi??? diye...
 
Kolunu bacağını tuzak mayınlarında kaybeden gençlere sormak lazım. Bomba konan otobüslerde, marketlerde yanan genç kızlara, annelere sormak lazım. Tekerlekli sandalyelere mahkûm terör gazilerine sormak lazım. Sizlere özgürlük getireceğiz diye yerlerinden, yurtlarından göçe zorlanan, çocukları dağa kaçırılan kardeşlerimize sormak lazım...
 
Acınız geçti mi diye?
 
-Tabutun başında hıçkırıklara boğulan o minik yüreklere, çocuklara yine sormak lazım?
 
- Okşanan başınız, öpülen yanaklarınız o günkü acınızı geçirdi mi, ağrınızı dindirdi mi diye?
 
-Cevap hep aynı olacaktır. Tıpkı bizim oğlanın yıllar sonra dile getirdiği itiraf gibi.
 
- Öpmüştünüz fakat yüreğimizin acısı, ağrısı hiç geçmemişti ki !...  
 
Devlet baba her ne kadar bizi öpse okşa da acımız geçmedi, ağrımız dinmedi diyecektir terör kurbanları. Yıllar yılı geçse de...
 

 
O yüzden;
 
Şimdi bu insanları yeniden acıtmamak, incitmemek için, terör sevicilerin, teröre destek verenleri ve terörist başlarını allayıp pullayıp bu insanların karşısına getirip masum, suçsuz insanlar gibi göstermeye hiç kimsenin hakkı yoktur...
 
Hele de "kitaplarını okudum sevdim, okuyunca sizde çok seveceksiniz" diyecek kadar. Yaşanan bu kadar acılardan haberleri olmayanların bunu demelerinin hiç bir haklı gerekçesi de mantığı da yoktur.
 
Acılar unutulmuyor maalesef yıllar geçse de.
 
Dokunmayın, deşmeyin kabuk bağlamış yaraları, yeniden incitmeyin susmuş yürekleri.
 
Bırakın öpmeyin sahtecikten yetim başlarını.
 
Hatırlatalım, bilin istedik...Acılar dinmemiş maalesef, Başlar öpülse, yıllar geçse de.......