Nefesimi kestiler, ne oldu ne bitti anlamadım.
Sonra küçücük bedenimi bir çuvala koydular.
Üstüme taşlar koydular.
Belli oldu suya atacaklardı.
Neyse ses çıkarmamaya devam edeyim.
Narin narin gidiyorum zaten bu dünyadan…
Benle ne alıp veremedikleri vardı?
Onların yaşamamı engelleme sebebi ne olabilirdi ki?
Minicik ellerim vardı, zarar veremezdim ki onlara?
Hem ben zarar vermeyi bilmem ki…
Yaramazlık yaptığım için bu zulmü yaptılar?
Nasihat etselerdi dinlerdim ki
Neyse kurcalamak yok sessiz olayım en iyisi
Narin narin gidiyorum zaten bu dünyadan…
Bir sürü asker günlerce aradı beni,
Çığlık attım, heyyyburdayım dedim!
Duymadılar sesimi...
Korkmayı bıraktım; çünkü biliyordum artık korku yasaktı.
Kurtulmuştum sanki bu dünyadan.
Minicik kalbimle ölürken anladım dünyanın ne kadar zalim olduğunu,
En masumların bile yaşamaya hakkı olmadığını,
Çocuk olmanın dahi suç olduğunu…
Neyse kurcalamak yok sessiz olayım en iyisi
Narin narin gidiyorum zaten bu dünyadan.
Bedenimi açtılar, ilk defa insan organlarını o gün gördüm.
Yine topladılar organlarımı ve diktiler beni.
Bebeklerime elbise dikmeyi biliyordum,
Ama bu başka bir dikişti
Korkmalı mıydım bilemedim.
Sardılar bedenimi beyaz kumaş parçasına,
Koydular bir kutuya ve götürdüler toprağa bıraktılar.
Toprak sarıp sarmaladı beni,
Günlerdir iki büklümdüm zaten, toprakta uzanmak iyi geldi.
Başımda bir kalabalık vardı.
Herkes ağlıyordu benim için.
Neden ağlıyorlar ki?
Kirlettikleri bu dünyada yaşamama izin vermemişlerdi.
Neyse kurcalamak yok sessiz olayım en iyisi
Narin narin gidiyorum zaten bu dünyadan.
Allah’ım küstüm ben tüm insanlığa,
Sen de onlara küs Allah’ım…
Bir daha minicik bir Narin’i öldüremesinler.
Yaşasın Allah’ım Narinler…
Zalimler ölsün Allah’ım, iyiler ölmesin…
Katiller ölsün Allah’ım, çocuklar ölmesin…
Narin Narin gidiyorum Dünya…
Kalan çocuklara iyi bakın…
