Mehtaplı bir gecede ruhuma düştün İSTANBUL.
Engelliydim, öksüzdüm, üzgündüm, yalnızdım o gece İSTANBUL
Haykırışlarım yakmıştı doğmuşların, doğacakların yüreğini İSTANBUL
Mehtap bile ağlamıştı haykırışlarıma o gece İSTANBUL
Engel olmamıştı haykırışlarım ruhumdaki sevince İSTANBUL
Tek aşkıma, tek sevdama kavuştum o gece İSTANBUL
Sende buldum aşkı ve sevdayı İSTANBUL
Aşmıştım denizleri, okyanusları, ummanları İSTANBUL
İsterim ki; tüm cihan duysun bu sevdayı İSTANBUL
Tek tesellim seni sende seyretmek İSTANBUL
Denizler mürekkep, ağaçlar kalem olsa yazamaz bu aşkı İSTANBUL
Alıştım gündüzlere de ve gecelerde senle yaşamaya İSTANBUL
Gelsem de gelmesem de bırakalım aşk karar versin İSTANBUL
Demiştim ya o benim içimde yaşıyor. Bu yüzden yazıma ruhumdan gelen bir şiirle başladım. Şiirde İSTANBUL aşkının ruhuma düşme anın ı ve sonrasında, ruhumdaki sevincimden, bedenimdeki yayılımından, sonrasında yaşamıma yansımasından bahsettim.
Umarım değerli okuyucularımın yine takdirini kazanır, yolumuza AŞK ile devam ederiz.
Gözümde özleyiş, gönlümde acı İSTANBUL
Gönlümün baharı bir gün açacak mı İSTANBUL
Bırakalım Aşk karar versin İSTANBUL